“Σαν τη Χαλκιδική δεν έχει” | Tips by #TheLocals
Όταν κάποιος σου λέει «γράψε κάτι για το αγαπημένο σου μέρος στη Χαλκιδική» καταλαβαίνεις, πριν καν τελειώσει την πρόταση του ότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο…
Αεροφωτογραφία της Κασσάνδρας
Από τις αειθαλείς, υπεραιωνόβιες βελανιδιές που σε μαγεύουν το φθινόπωρο στο δάσος στον Χολομώντα, τα κρυστάλλινα νερά στις Kαβουρότρυπες και τα Αιγαιοπελαγίτικα, το φρέσκο ψάρι στο Πόρτο Κουφό, καταμεσήμερο με τα τζιτζίκια στην 3η συμφωνία του Μπετόβεν, τα δροσερά βράδια του Αυγούστου στο φεστιβάλ Κασσάνδρας, τραγουδώντας δυνατά, κάτω από το ολόγιομο φεγγάρι, μέχρι το δροσερό ποτό και τα γέλια της παρέας στο μπαλκόνι της Αθύτου.
Τι να πεις για αυτό τον μαγικό τόπο; Από που να ξεκινήσεις και που να τελειώσεις;
Πόρτο Κουφό, Σιθωνία
Ξέρετε, όταν ήμουν μικρή (και μέχρι σχετικά προχωρημένη ηλικία, οφείλω να το παραδεχτώ) πίστευα ότι η Χαλκιδική και η Θεσσαλονίκη είναι το ίδιο μέρος. Για όλους εμάς (τους Σαλονικιούς) ήταν απλά η προέκταση της γειτονιάς μας. Το δεύτερο σπίτι μας. Σε κάθε ηλικιακή ομάδα και άλλο στέκι. Πιτσιρίκια στην κατασκήνωση της Μεταμόρφωσης, με τις πρώτες εφηβικές ελευθερίες κοντινά μπάνια με το λεωφορείο στην Καλλικράτεια, σπουδαστές στα μπαρ της Καλλιθέας και τα κάμπινγκ της Σιθωνίας, ενήλικες στα φεστιβάλ των Μουδανιών, της Κασσάνδρας και του Σάνη.
Φεστιβάλ ΣΑΝΙ
Όταν κάποιος μας πειράζει με το κλασσικό πια «Σαν τη Χαλκιδική δεν έχει», δεν νομίζω ότι αντιλαμβάνεται πόσο αλήθεια είναι αυτή η δήλωση. Πολλές φορές προσπαθώ να εξηγήσω τι σημαίνει, αλλά τις περισσότερες τα λόγια απλά δεν φτάνουν για να περιγράψεις τη μοναδικότητα αυτού του τόπου. Μια ατέλειωτη ακτογραμμή, που όσο και να την εξερευνείς, κάθε φορά σου φανερώνει και κάτι καινούργιο. Είναι λες και ο τόπος κρατάει τα μυστικά του και στα φανερώνει όταν είσαι έτοιμος. Ανάλογα με την διάθεση σου, ανάλογα με την παρέα σου, ανάλογα με την μέρα και το πόση ομορφιά μπορείς να αντέξεις. Φαγητό, πολιτισμός, φύση, ασημένιοι ελαιώνες και απέραντα πευκοδάση, ορεινοί όγκοι και παραδοσιακοί οικισμοί. Αυτή είναι η μαγεία της Χαλκιδικής. Δεν έχει ηλικία, δεν έχει σταθερές, δεν έχει όρια. Την κάνεις «ότι θέλεις»…
Όσοι δεν την έχουν επισκεφθεί είναι φυσικό να λένε «Σαν την Χαλκιδική δεν έχει» για πλάκα, επειδή κάπου το άκουσαν. Ακούς τη διαφορά στη φωνή όσων την έχουν επισκεφθεί όμως… έχει έναν γλυκό αναστεναγμό στο τέλος της η πρόταση. Εκείνον τον αναστεναγμό που μόνο η Χαλκιδική ΜΟΥ, αυτό το μοναδικό κράμα ηρεμίας και πάθους, ήλιου και ανέμου, φωτός και λάμψης αστεριών, μπορεί να προκαλέσει στις καρδιές όλων των επισκεπτών της. Δεν μπορώ να μιλήσω πιο σοβαρά όταν λέω λοιπόν «Σαν τη Χαλκιδική δεν έχει»…
By Λία Ζαμπέτογλου | Director of Learning & Development INSETE
