Στο ναό υπάρχει εντοιχισμένο κι ένα επιτύμβιο μνημείο του 2ου η του 3ου αιώνα μ. X., που είχε τοποθετηθεί στον τάφο ενός παιδιού, του Μάρκου Ιουλίου. Σύμφωνα με την επιγραφή, ο τάφος κατασκευάστηκε από κάποιον που ονομαζόταν Μάρκος Ιούλιος Φήλιξ (ίσως ήταν ιερέας), για να ταφεί σ’αυτόν ο Μάρκος Ιούλιος (ίσως πρόκειται για τον εγγονό ου) με την παραμάνα του ενώ η επιγραφή κλείνει με ένα εξάστιχο ποίημα.

Επίσης υπάρχουν οι εξαιρετικές τοιχογραφίες λαϊκού ζωγράφου, που απέμειναν από το πέρασμα του χρόνου! Το εκκλησάκι της Παναγίας Φανερωμένης έχει χαρακτηριστεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο και σήμερα υπάγεται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και στο μοναστήρι της Αγίας Αναστασίας έξω από τη Θεσσαλονίκη.

Το εκκλησάκι πανηγυρίζει στα εννιάμερα της Παναγίας, δηλαδή στις 23 Αυγούστου.

Παράδοση:

Υπάρχει μία πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία για την εικόνα της Παναγίας που βρίσκεται στο ξωκκλήσι.

Στο ναό φυλάσσεται η εικόνα της Παναγίας ζωγραφισμένη σε όρθια μαρμάρινη βάση αγάλματος. Η παράδοση για το ξωκλήσι λέει ότι ένας χωρικός της περιοχής είδε ένα φως στη θάλασσα να πλησιάζει στην ακτή. Νομίζοντας ότι πρόκειται για πειρατικό καράβι, επέστρεψε στο χωριό να ειδοποιήσει τους συγχωριανούς του. Το πρωί, όταν το φως έφτασε στην ακτή, είδαν ότι ήταν ένα μεγάλο κομμάτι μάρμαρο, με την Παναγία ζωγραφισμένη πάνω του, που επέπλεε στη θάλασσα. Οι χωριανοί εντυπωσιάστηκαν από το θαύμα και ζήτησαν από τον Τούρκο μπέη της περιοχής να τους επιτρέψει να χτίσουν ένα εκκλησάκι για να στεγάσουν την εικόνα. Αυτός όμως αρνήθηκε, έριξε κάτω την εικόνα και άρχισε να την ποδοπατά. Η εικόνα έγινε ξαφνικά μαλακή σαν πηλός και παγίδεψε τα πόδια του μπέη, μην αφήνοντάς τον να ξεφύγει. Τότε ο μπέης μετάνιωσε, και ζητώντας συγνώμη επέτρεψε να χτιστεί το εκκλησάκι αυτό.

Η τοπική παράδοση αναφέρει ότι η εικόνα κλαίει πριν συμβεί κάτι κακό στη χώρα. Λέγεται ότι η εικόνα δάκρυσε πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, λίγο πριν γίνει η εισβολή της Κύπρου, ακόμη και πρόσφατα, όταν δημιουργήθηκε το θέμα με το όνομα των Σκοπίων.