Ο Πύργος της Κρούνας, από αναφορά σε πηγές του Αγίου Όρους μαθαίνουμε ότι θεμελιώθηκε στα χρόνια της βασιλείας του Μιλούτιν, αρχές του 14ου αιώνα.

Πρώτη αναφορά στο σερβικό «μετόχι της Κορόνης» γίνεται το 1320, την εποχή του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Β' Παλαιολόγου, όταν το μοναστήρι αγόρασε 68 μόδια γης στην περιοχή της Ιερισσού και ένα πύργο στα Χρούσια. Η έκταση του μετοχιού έφτανε τότε συνολικά τα 400 μόδια (Ο «θαλάσσιος μόδιος» ως μονάδα μέτρησης καλλιεργησίμων εκτάσεων ισοδυναμούσε με 888 τετρ. μέτρα και 73 τετρ. εκατ.).

Την εποχή του τσάρου Στέφανου Ντουσάν, το 1348, αναφέρεται τελευταία φορά στα βυζαντινά έγγραφα ο πύργος και το μετόχι με τους αμπελώνες και τα χωράφια.

Το 1423 η περιοχή πέρασε στα χέρια των Οθωμανών αλλά αυτό δεν επηρέασε το ιδιοκτησιακό καθεστώς του μετοχιού.

Το 1569, οικονομικές δυσχέρειες ανάγκασαν το μοναστήρι να πουλήσει το μετόχι και τον πύργο στον ιερέα του Μαχαλά των Σιδηροκαυσίων (Στάγειρα), Βλαδίμηρο, που με τη σειρά του το μεταπούλησε στον συντοπίτη του Αντρέα, γιο του Ντέαν (σερβικής προφανώς καταγωγής).

Το 1573 αγοράστηκε και πάλι από τη μονή του Χιλανδαρίου που στη συνέχεια το πούλησε στους αδελφούς Μεχμέτ και Μουσταφά Τσελεμπή, οι οποίοι με τη σειρά τους το πούλησαν στον Εβραίο κάτοικο των Σιδηροκαυσίων, Ιωσήφ τον γιο του Αβραάμ. Περιήλθε ξανά στο μοναστήρι το 1719 που το κράτησε μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα.

Στην επανάσταση του 1821 ο πύργος πυρπολήθηκε, όπως και οι γειτονικοί πύργοι, από τον Μεχμέτ Εμίν Πασά και από τότε δεν ξαναχρησιμοποιήθηκε.

Τέλη της δεκαετίας του 1990 ανακατασκευάσθηκαν τα ξύλινα δάπεδα, τα κλιμακοστάσια και τοποθετήθηκε κρυφή εσωτερική στέγη ώστε να χρησιμοποιηθεί ως εκθεσιακός χώρος.

Μπορείτε να τον δείτε μόνο εξωτερικά (υπάρχει σήμανση στον κεντρικό δρόμο έξω από την Ιερισσό).

.