Η αρχαία Τορώνη είναι μία από τις σημαντικότερες και πλουσιότερες πόλεις
όχι μόνο της Χαλκιδικής αλλά της Βόρειας Ελλάδας.

Άποικοι από την Εύβοια κατοίκησαν την Τορώνη τον 8ο αιώνα π.Χ. Η πόλη υπήρξε μέλος της Αθηναϊκής Συμμαχίας, μέχρι που την κατέκτησαν οι Σπαρτιάτες. Ο βασιλιάς Φίλιππος Β’ της Μακεδονίας, την κατέκτησε το 348 π.Χ, ενώ το 168 π.Χ ήταν η σειρά των Ρωμαίων. Η αρχαία Τορώνη ήταν μία από τις μεγαλύτερες και τις πλέον ευημερούσες πόλεις στη Χαλκιδική. Η τοποθεσία της περιγράφεται από τον Θουκυδίδη μαζί με την πολιορκία της Ληκύθου (πρόκειται για τη μικρή και απότομη χερσόνησο στο νότιο άκρο της ακτής, που αποτελούσε τμήμα των τειχών της Αρχαίας Τορώνης) από τους Σπαρτιάτες κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου. Κατά τη διάρκεια της ρωμαϊκής κατοχής και της βυζαντινής εποχής, τα τείχη της πόλης ενισχύθηκαν για να την προστατέψουν από χερσαίες και θαλάσσιες επιθέσεις. Χτίστηκαν με τα υλικά που είχαν απομείνει στην αρχαία ακρόπολη. Η ανασκαφή της περιοχής ξεκίνησε το 1975 από το Αυστραλιανό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο της Αθήνας. Τα ευρήματα αποδεικνύουν ότι η περιοχή κατοικείτο συνεχώς από την πρώιμη εποχή του Χαλκού.